oczywiste oczywistości

Ból chyba opanowany. Pojawia się za to kolejna gorączka. Zdecydowanie wolę gorączkę od bólu. Gdy udaje się opanować jedno i drugie zaczyna się swędzenie. Mam ochotę wydrapać sobie oczy. Dostaję clemastin i już lepiej. Nie może być tak jednak zupełnie nic. Jedno się kończy, a drugie się zaczyna. Nadprodukuję flegmę i za nic w świecie nie potrafię jej odkaszlnąć.W związku z powyższym źle mi się oddycha, o spaniu nie wspominając. Mam wrażenie, że ktoś nalał mi kisiel do gardła,a moim zadaniem jest się go pozbyć. Jest to dość mocno upierdliwe, ale czuję po kościach, że to dobry znak. Jakby organizm próbował walczyć z zajechanymi śluzówkami. Może się mylę, ale czuję się bez porównania lepiej. Wprawdzie wciąż jadę na morfinie i do"dobrze" jeszcze trochę brakuje, ale dam radę. Najważniejsze, że nie skręca mnie już z bólu. W podziękowaniu za doprowadzenie mnie do jako takiego porządku puszczam pojedyncze, nieśmiałe uśmiechy. Nie za dużo, by lekarze nie spoczęli na laurach, ale wystarczająco by wiedzieli jak bardzo jestem im wdzięczny. Jak niewiele potrzeba czasem do szczęścia - wystarczy, że nie boli. Moze zabrzmi to jak banal, ale pobyt tutaj sprawia, że jeszcze bardziej doceniam zwykłe rzeczy . Zdawałoby się oczywiste oczywistości. Cieszymy się z tego co mamy! Jest piękny dzień- wykorzystajcie go na maksa! Dla mnie.